آب بندی استخر با ایزوگام و 5 روش دیگر آن
آب‌بندی استخر: روش‌ها و مقایسه آن‌ها
پس از بتن‌ریزی استخر، یکی از مهم‌ترین مراحل، آب‌بندی آن است. این کار برای جلوگیری از نفوذ آب به مواد سیمانی کف استخر انجام می‌شود. آب‌بندی مناسب علاوه بر جلوگیری از نشت آب، استخر را در برابر سرمای شدید و یخ‌زدگی محافظت کرده و از رشد جلبک و باکتری جلوگیری می‌کند.
روش‌های آب‌بندی استخر
روش‌های متعددی برای آب‌بندی استخر وجود دارد که یکی از رایج‌ترین آن‌ها استفاده از ایزوگام است. در این مقاله، این روش را با سایر روش‌های آب‌بندی مقایسه می‌کنیم.
1. آب‌بندی با ایزوگام
ایزوگام سال‌هاست که به‌عنوان عایق رطوبتی در ساختمان‌ها و مخازن آب استفاده می‌شود. انعطاف‌پذیری بالا و مقاومت در برابر نفوذ آب، باعث محبوبیت این روش شده است. هرچه میزان پلیمر در ترکیب ایزوگام بیشتر باشد، انعطاف‌پذیری و دوام آن افزایش می‌یابد.
2. آب‌بندی با کاشی
این روش علاوه بر آب‌بندی، جلوه‌ای زیبا به استخر می‌بخشد؛ به‌ویژه اگر از کاشی‌های طرح‌دار استفاده شود. همچنین تمیز کردن آن نسبت به سایر روش‌ها آسان‌تر است. با این حال، هزینه اجرای این روش از ایزوگام بیشتر است.
3. آب‌بندی با رنگ
این روش از نظر هزینه، ارزان‌تر از کاشی و ایزوگام است، اما ماندگاری کمتری دارد. برخی از رنگ‌های مخصوص آب‌بندی عبارت‌اند از:
- رنگ پلیمر حاوی کلر: دارای چسبندگی بالا و مقاومت شیمیایی خوب است.
- رنگ پایه سیمانی: مقرون‌به‌صرفه است، اما ظاهری مات و کدر دارد.
- رنگ‌های اکریلیک، پلی‌یورتان و اپوکسی: چسبندگی خوبی دارند، اما در مقایسه با سایر رنگ‌ها دوام کمتری دارند.
4. آب‌بندی با اندودکاری
در این روش، مخلوطی از ماسه، سیمان، گچ یا آهک با آب ترکیب شده و خمیری مقاوم در برابر نفوذ آب ایجاد می‌شود. این روش یکی از قدیمی‌ترین روش‌های آب‌بندی مخازن آب است.
5. آب‌بندی با چسب نانو
چسب نانو به‌صورت مایع و شیری‌رنگ بوده و در برابر تغییرات دمایی بسیار مقاوم است. مواد نانویی به‌کاررفته در این چسب باعث کیفیت و دوام بالای آن می‌شود. البته این روش نسبت به سایر روش‌ها هزینه بیشتری دارد.
6. آب‌بندی با ژئوممبرین
این روش بیشتر برای استخرهای کشاورزی و پرورش ماهی استفاده می‌شود و برای استخرهای شنا مناسب نیست. ژئوممبرین در استخرهای خاکی مقرون‌به‌صرفه است، اما برای استخرهایی با دیواره‌های عمودی شیب‌دار مناسب نیست. همچنین، ترمیم‌پذیری دشوار و احتمال رشد جلبک از معایب این روش محسوب می‌شود.